Brandstof.

Turfcokes werd o.a. gedurende WO II gebruikt voor gasgeneratoren op auto's. In deze generatoren wordt gloeiende cokes in aanraking gebracht met lucht. De chemische reactie die hierdoor ontstaat levert een brandbaar gas, dat gebruikt kan worden om een voertuig in beweging te zetten. De cokes kan van hout, turf, bruinkool en steenkolen worden gemaakt.

Reeds voor de oorlog (1936) had een Haagse firma een poging ondernomen om te regering te interesseren voor de bouw van een turfcokesfabriek, zoals die ook in het Elisbathfehn (Duitsland) stond. Toen al was duidelijk dat de turfcokes als brandstof hooguit in abnormale omstandigheden rendeerde. Nadat Nederland door Duitsland was bezet, startte de firma Veldkamp met de productie van turfcokes. Hetzelfde gold voor de fabriek van Purit, die in het Amsterdamsche Veld nabij de turfbrikettenfabriek een terrein reserveerde voor de bouw van een aantal meilers voor turfcokes.

Lucas Hunse, uit het westen des lands, richtte te Emmer-Compascuum de Nederlandse Turfcokesfabriek op. Bovendien werd het Turfveredelingsbedrijf 'Emmerhout' in het gelijknamige dorp opgericht. De eigenaar van dit bedrijf was S.K. Gorter, een garagehouder uit het Groningse Roodeschool. Na de oorlog verdwenen de meilers uit het landschap.