Nippy Noya
(leeftijd 6-13 jaar in Schattenberg)
Een doos vol herinneringen

Nippy (1946) is een wereldbekende percussionist en docent.
Hij speelde onder meer met John Mclaughlin, Jan Akkerman, Stan Getz, Billy Cobham, Chaka Khan, Peter Maffay, Udo Lindenberg, Astrud Gilberto en Golden Earring.

“Ik heb mijn eerste tifa, een Molukse trommel zelf gemaakt. Van zo'n groot koekblik, waarover ik een binnenband van een auto had gespannen. Ik was ongeveer zes jaar. Ik heb daarmee nog in de Schouwburg in Schattenberg, barak 9, gespeeld. Dat was voor de begeleiding van het kerstspel "De Drie Wijzen uit het Oosten" en ik had ook nog een tekst. Ik weet het nog wat dat was ".. En we komen volgend jaar weer terug...".

"Ik kook zelf", terwijl hij ketan unti (kleefrijst met kokos en zoetigheid) maakt, "allemaal biologisch.."
Overal in het kamp waren er van die toko's.
Dicht bij ons huis barak 17, was er een winkeltje van Oom Sahertian.
Maar ik haalde bami bij één tante op. Zoals die van haar krijg je het nergens meer. Het was van vismeel gemaakt. Zo lekker.
Met al die gerechten uit de Molukse keuken heb ik in het kamp voor het eerst kennis mee gemaakt, zoals de ketan unti, wajik, nasi goreng trassi. Een andere tante kon heel goed loempia's maken, met sajoer toemies (gemengde groenten) heel speciaal. Of babat, dat is koeien-pens echt heerlijk of 'kra', gedroogde gepofte rijst.

Er waren ook toko’s, kampwinkels. Op een gegeven moment had je van die chips, je weet wel je kreeg er een klein zakje met zout erbij en ranja om met water aan te lengen. En later de frisdrank Exota met prik.
Toen kauwgom verkocht werd, vond ik dat helemaal een sensatie. Maar je had geen geld om het te kopen... of het was nog niet te koop, dat kan ook. Nou, toen de grote weg in Schattenberg net geteerd werd en het asfalt nog zacht was, pakte ik een klein stukje om op te kauwen. Ja dat deed je als kind. Je weet wel, net als die stoere filmhelden, kauwen.

Dat soort herinneringen komen in je op van je jeugdjaren in Schattenberg. Ik speelde in de bossen en in Winterswijk kwam ik weer tussen de bossen te wonen.
Ik ving in 4 dagen 11 adders op de heide! Wist ik veel dat ze giftig waren. Dat deed je gewoon met je vrienden en later hoorde je pas hoe gevaarlijk dat was.
De vijvers rondom Schattenberg, dat waren moerassen. Je had geen vaste ondergrond. En toch ging je erin terwijl je niet kon zwemmen. Alleen om eieren, meeuwen-eieren te rapen.

Ik heb nooit leren schaatsen in tegenstelling tot mijn vrienden. Ik was een deugniet in mijn kinderjaren tot aan mijn puberteit.
Ik wil nog steeds het graf van oom Heumaseij vinden. Ik plaagde hem met vrienden of alleen als hij weer eens met een fles bier in zijn handen, door het kamp liep met zijn vrouw en zijn hond, ‘Moi’. Zo erg was ik ... Ik wil hem om vergeving vragen en goed van hem afscheid nemen”.

Na Winterswijk, heeft Nippy nog in Moordrecht gewoond en Amsterdam.
"Hier in Rumah Maluku ben ik weer thuis onder Molukkers, net als in Schattenberg.
Maar net als in het kamp heb ik nooit een geïsoleerd gevoel gehad of me gediscrimineerd gevoeld".

Ik heb zoveel jeugdherinneringen.
Daarom is het niet één voorwerp maar, die ik in het ‘Nest van de Kaketoe’ zou willen stoppen. Het zijn er meerdere, net als meeuweneieren, een miniatuur tifa of conga, een adder, kauwgom, een machine-geweer. Ik maak een doos en stop die erin.

2 weken later bezoekt Nippy het graf van oom Heumaseij in Vaassen en brengt een ode aan hem met zijn kalimba-instrument.
De deugniet van Schattenberg kan eindelijk zijn schuld inlossen.
Hij zingt het Molukse volkslied 'Hena Masa Waja' erbij en vraagt om vergeving.
Het graf heeft nummer 1024, een anoniem graf.

Nippy Noya
Barneveld 11 augustus 2020