(Zwolle 1809 - Zwolle 1852) Medicus.

Studeerde geneeskunde in Groningen. Promoveerde op het proefschrift Over de kleine zeelook, met proefnemingen over de werking van vergiften op planten (1834). Vestigde zich als geneesheer in Hooge-veen.

Wetenschappelijk ontplooide hij zich niet alleen op medisch en farmacologisch gebied, maar ook in de botanie en de geologie. Zo verschenen publicaties als Flora Belgiae septentionatis (1832), Over het ontstaan der losse steenen, die op de Drentsche heidevelden en op andere plaatsen voorkomen (1835), Verhandeling ter beantwoording van de vrage: Wat weet men met zekerheid van de bewegingen,die men aan de bladeren van vele planten waarneemt? (1835), Herinneringen aan Noordelijk Duitschland en Scandinavië (1837-1838), Iets over de polypenstokken gevonden in de Hondsrug, nabij Groningen (1841), Waarnemingen over Strychnine (1844) en Handboek over de leer van de krachten der geneesmiddelen (1846).

In 1850 ontving hij in Groningen het eredoctoraat in de wis- en natuurkunde. Zijn maatschappelijke betrokkenheid kwam tot uiting in De Nederlanders in de Molukken (1848), een felle aanklacht tegen de wandaden der Nederlanders in Indië bedreven. Hierop volgde Over de doelmatigheid van het vestigen van volksplantingen in warme gewesten (1849), een voorstel om op de dunbevolkte Molukken voor landbouw- en fabrieksarbeid kolonisten van de Maatschappij van Weldadigheid in te zetten. Dassen nam in 1850 zitting in de redactie van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. Een jaar later werd hij secretaris van de Overijsselse Provinciale Geneeskundige Commissie in Zwolle.