Geheel van regels betreffende de strafbaarstelling van bepaalde feiten en de straffen.

De algemene regels en de meeste algemene strafbare feiten staan in het Wetboek van Strafrecht, bijzondere strafbaarstellingen in bijzondere wetten en verordeningen. De regels betreffende vervolging en berechting van strafbare feiten en de executie van opgelegde straffen staan in het Wetboek van Strafvordering.

Het huidige strafrecht vindt zijn oorsprong in de Franse wetgeving die hier van kracht was vanaf 1811. Voordien had Drenthe eigen strafrechtbepalingen, vastgelegd in het Landrecht van Drenthe. In het middeleeuwse Drenthe was de goorsprake die regelmatig in elk dingspil gehouden werd, de plaats waar de buren, de inwoners, aangifte deden van strafbare feiten. Tijdens dit zogenaamde 'buurtuig' vonnisten zij zelf onder leiding van de drost.

De straffen waren meestal boeten en herstel van de aangerichte schade. In geval van halsmisdrijven, zoals moord, diefstal onder bepaalde omstandigheden en verkrachting, hadden de buren opsporingsbevoegdheid, leidde de drost het vooronderzoek en spraken de buren het doodvonnis uit. Na een doodvonnis liet de drost dit ter plaatse of in Coevorden voltrekken. Overigens kwam de doodstraf niet vaak voor en ook gevangenis- en andere lijfstraffen ontbraken.

Vanaf de 17e eeuw werd de rechtspraak in criminele zaken uitgeoefend door de drost, vergezeld van zes etten, uit elk dingspil één. De drost bleef verantwoordelijk voor de uitvoering van de vonnissen, de inning van de boeten en de uitkering van een deel daarvan aan de benadeelden (het overige behield hij zelf). Onder de Franse wetgeving in 1811 werd het strafrecht gebaseerd op de Code Pénal, die ook na de totstandkoming van het koninkrijk in 1814 gehandhaafd bleef, zelfs tot 1886. (zie ook: Gevangenis)