Ook: driest - Bouwland dat niet 'onder de ploeg' is en slechts eens in de zoveel tijd een gewas droeg.

Eertijds was het onderscheid tussen het bouwland op de essen en de 'woeste grond' minder scherp dan veelal wordt aangenomen. Nog tot in de 18e eeuw waren belangrijke delen van de Drentse essen niet permanent als bouwland in gebruik maar bleven langere tijd onbezaaid liggen; het werd wel aangeduid als 'woest' of 'belmondich' bouwland.

Zo gauw het onbezaaid bleef liggen, raakte het begroeid met akkeronkruiden en daarna met allerlei andere wilde kruiden en grassen. Het kon dan ook als (extensieve) veeweide gebruikt worden. Als het driesland weer bouwland werd, moest men het eerst scheuren. Driesland moet niet gezien worden als rustend, uitgeput land, maar als een doelgerichte, weliswaar zeer kapitaal- (lees: mest-) en arbeidsextensieve methode ter verbetering van de structuur van de bodem. Behalve een verbetering van bodemstructuur had de ondergeploegde en ingewerkte zode ook de functie van groenbemester. Doorgaans lagen de percelen driesland langs de buitenste randen van de escomplexen en betrof het aldus de relatief nieuw aangewonnen delen daarvan. Ook »kampland kon dries gelegd worden. Zie ook: Braak.