(Dokkum ca. 1648 - Groningen(?) na 1686) Friezin uit de betere stand en dichteres.

Haar Nederlandse gedichten pronken overvloedig met kennis van de klassieke mythologie. In haar Bron-swaan, of Mengeldigten (Groningen 1686) wijdde zij enkele gedichten aan de omgeving van Assen en Borger, waaronder een 'Loff op 't Hunne-Bed, of de Ongemeene, opgestapelde Steenhoop Tot Borger in Drenthe'. Dit is het grote hunebed te Borger, D27. Op aanraden van de Groningse dichter en oudheidkundige Ludolph Smids liet zij in dit hunebed graven door de zoon van haar gastheer en familierelatie, de Borgerse schulte J.L. Lentinck, en wel op donderdag na Pinksteren, 11 juni 1685, toen zij daar logeerde. Smids schreef een gedicht waarin een 'Swabische lykbus' uit het hunebed zich erover beklaagt door Titia opgegraven te zijn. In het gedicht 'aan de gebroken lyk-bus ' in de Bron-swaan repliceert Titia er goed aan gedaan te hebben pot en beenderen uit de beknelling tussen de stenen van het duistere graf in het zonlicht te brengen. Gelukkig heeft Smids uit haar mond het eerste verslag van een opgraving in een Drents hunebed opgetekend.